Γιατί δεν είναι δυνατόν κάποιος αντικειμενικός πολίτης να μπορεί να αποδεχτεί ότι ένα κόμμα του 37-38% -αν λάβει αυτό το αναγκαίο ποσοστό σε μια δεύτερη εκλογική αναμέτρηση με ενισχυμένη αναλογική- δικαιούται να κυβερνήσει μόνο του τη χώρα, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν.
Και μάλιστα όταν το κόμμα αυτό είναι η ΝΔ του Μητσοτάκη που σε πλείστες των περιπτώσεων απέδειξε στην τετραετία αυτή που είχε την εξουσία ότι λειτουργεί «αυτοκρατορικά» και χωρίς να σέβεται τους θεσμούς.
Με τρανό παράδειγμα το σκάνδαλο των υποκλοπών, που χρησιμοποίησε την δύναμη της εξουσίας για να συσκοτίσει την υπόθεση, αλλά και την τραγωδία των Τεμπών με τις παρεμβάσεις που επιχείρησε για να εξοστρακίσει τις ευθύνες του.
Σε κάθε περίπτωση, μόνο με τη λογική του παραλόγου κάποιος θα μπορούσε να δεχτεί ότι τη διακυβέρνηση της χώρας δικαιούται να την αναλάβει αυτοδύναμα ένα κόμμα που έχει λάβει στην κάλπη κάτι παραπάνω από μια στις τρεις ψήφους των πολιτών.
Όσο για την αστεία δικαιολογία ότι στην χώρα μας δεν υπάρχει κουλτούρα κυβερνήσεων συνεργασίας, αυτή επιστρατεύεται απλά και μόνο γιατί δεν υπάρχει πραγματική αιτία που να καθιστά «τερατογένεση» το σχηματισμό μιας συμμαχικής κυβέρνησης.
Άλλωστε στην Ελλάδα τέτοιες κυβερνήσεις έχουν υπάρξει και στο παρελθόν και αντικειμενικά δεν μπορούν να χαρακτηριστούν χειρότερες από τις μονοκομματικές αυτοδύναμες κυβερνήσεις πολλές εκ των οποίων θεωρούσαν τη χώρα τσιφλίκι τους.
Και πάνω απ’ όλα είναι προσβολή για το ίδιο το δημοκρατικό πολίτευμα να κυβερνά με πλειοψηφία στη Βουλή ένα κόμμα που η λαϊκή ετυμηγορία του έδωσε ποσοστά στην κάλπη που είναι σαφώς μικρότερα από τους βουλευτές που το καλπονοθευτικό σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής που «χαρίζει».
Και επί του «πεδίου» της εφαρμοσμένης πολιτικής, προφανώς και είναι πιο ασφαλής για τους πολίτες η διακυβέρνηση της χώρας από μια κυβέρνηση στην οποία συμμετέχουν περισσότερα από ένα κόμματα, καθώς εκ των πραγμάτων υπάρχει ενισχυμένος «εσωτερικός» έλεγχος, ο οποίος μπορεί να αποτρέψει παρατυπίες, παρανομίες, ιδεολογικές εμμονές και εξυπηρέτηση συμφερόντων.
Επίσης είναι άκρως προσβλητικό για τους ίδιους τους πολίτες να ακούνε από το στόμα ενός και μόνο πολιτικού αρχηγού ότι δεν θέλει να σεβαστεί την ετυμηγορία τους και θα τους «σέρνει» στις κάλπες μέχρι τελικής πτώσης. Και δε λέω τελικής επικράτησης του για με τέτοιες νοοτροπίες, μάλλον νικητής δεν πρόκειται να βγει.
