Το δυστύχημα είναι ότι κατά την μακρά διπλή προεκλογική περίοδο, η αντιπαράθεση των πολιτικών κομμάτων περιορίστηκε στις αλληλοκατηγορίες και τους οξείς τόνους, που βέβαια βολεύουν αυτούς που θέλουν να κρύψουν τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας.

Όποτε πραγματικά η συζήτηση, λόγω συγκεκριμένων αρνητικών γεγονότων που συνέβαιναν, εστιαζόταν στα μείζονος σημασίας ζητήματα, η κυβερνώσα παράταξη και τα στρατευμένα ΜΜΕ φρόντιζαν τάχιστα να δημιουργήσουν αντιπερισπασμούς και η αντιπαράθεση να γίνει εκ νέου τοξική, κρύβοντας κάτω από το χαλί τα προβλήματα.

Μέχρι και με την μουσουλμανική μειονότητα στη Ροδόπη έπαιξε επικίνδυνο εθνικό παιχνίδι η κυβερνώσα παράταξη, για να αποφύγει όσα έβλεπαν το φως της δημοσιότητας για τα τεράστια ψέματα στο οικονομικό της πρόγραμμα για τις αυξήσεις μισθών, για το τεράστιο ψέμα με τις δήθεν προσλήψεις στα νοσοκομεία, για το τι θα επακολουθήσει με τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, για το ποιους τελικά ενισχύει η πολιτική Μητσοτάκη και ποιους βάζει στο περιθώριο πετώντας τους ψευτοεπιδόματα για να τους αποκοιμίζει.

Ακόμη και τις τραγωδίες, όπως αυτό του ναυαγίου στα ανοιχτά της Πύλου με τους εκατοντάδες νεκρούς μετανάστες, επιχείρησε να εκμεταλλευτεί η κυβέρνηση, υπενθυμίζοντας εμμέσως πλην σαφώς στους ψηφοφόρους τη σκληρή μεταναστευτική πολιτική που ασκεί -και δυστυχώς επικροτείται από σημαντική μερίδα του πληθυσμού.

Έτσι όσο και αν φώναζαν τα κόμματα της αντιπολίτευσης για τα ψέματα στο προεκλογικό πρόγραμμα της ΝΔ, οι συζητήσεις στα φιλικά μέσα της κυβέρνησης –και είναι πολλά- κατευθύνονταν με μαεστρία σε θέματα που προκαλούν «μίση και πάθη» και εν τέλει αποπροσανατολίζουν.

Έτσι έμειναν επί της ουσίας ανενημέρωτοι οι πολίτες, αλλά ταυτόχρονα και ποτισμένοι με μεγάλες δόσεις κομματικής οπαδικότητας, που εν πολλοίς θα καθορίσει και την ψήφο τους.

Οι εποχές , όμως, έχουν αλλάξει και ο κάθε πολίτης έχει προσβάσεις στην ενημέρωση μέσω πολλών δικτύων, ενώ και η μόρφωση του λαού μας πλέον βρίσκεται σε εξαιρετικά υψηλά επίπεδα.

Οπότε μετά από την κάλπη ουδέν λάθος αναγνωρίζεται, ενώ δεν αποτελεί δικαιολογία ούτε η βιβλική ρήση «ο όφις με ηπάτησε».