Τα πραγματικά διακυβεύματα της χώρας και η ...Ευρώπη απουσιάζουν από τις ευρωεκλογές στην Ελλάδα, τη χώρα που ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα!

Η προεκλογική περίοδος είναι ίσως του χαμηλοτέρου επιπέδου καθόλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης, με αποτέλεσμα να παράγει παραπολιτική και μόνο και να δημιουργεί στους πολίτες αποστροφή!

Είναι χαρακτηριστικό πως τα κόμματα προβληματίζονται ακόμα και αν θα κάνουν ανοιχτές συγκεντρώσεις στην πρωτεύουσα και τις μεγάλες πόλεις, καθώς έως τώρα η συμμετοχή είναι πολύ χαμηλή, με τους αρχηγούς να διαθέτουν δικούς τους σκηνοθέτες και να χρησιμοποιούν κάποιους παραβρισκόμενους περίπου ως ντεκόρ! Επιπλέον, ο πρωθυπουργός για μια ακόμα φορά αρνείται ντιμπέιτ με τους αρχηγούς των κομμάτων της αντιπολίτευσης, όχι τόσο γιατί έναν έναν τους φοβάται, αλλά για να μην κάνει ο ίδιος λάθος και, κυρίως, να μην μπουν στην ίδια εικόνα με τον ίδιο οι άλλοι αρχηγοί. Τα δε ψηφοδέλτια που συγκροτήθηκαν είναι στην πλειοψηφία τους -και με αξιόλογες ...εξαιρέσεις- χαμηλότερου επιπέδου από τα αντίστοιχα των ευρωεκλογών του 2019. Η επιλογή πολλών υποψηφίων έγινε όχι για λόγους ικανότητας, αλλά για λόγους προώθησης ψήφων μέσω κυρίως του λάιφ στάιλ.

Σε όλη την προεκλογική περίοδο δεν έχει ακουστεί ούτε μια κουβέντα για το πώς θέλουμε την Ευρώπη και το μέλλον της. Συμφωνούμε πχ στην κατάργηση του βέτο στα θέματα εξωτερικής πολιτικής και άμυνας; Θέλουμε μια στρατιωτικοποιημένη Ευρώπη; Τι ρόλο θα παίξουν οι μεταρρυθμίσεις στην οικονομία, θα είναι για να διευρυνθούν ακόμα περισσότερο οι ανισότητες; Τασσόμαστε υπέρ της μεγαλύτερης ενοποίησης και τι λέμε για τη διεύρυνση; Τι θέση έχουμε για τα λόμπι που μοιάζουν να συναποφασίζουν με τους θεσμούς και πώς θα αντιμετωπίσουμε τις "περιστρεφόμενες θύρες", διάφορα στελέχη που μετακινούνται από τη μια θέση σε άλλη, μακριά από τις βουλήσεις των πολιτών;

Η αλήθεια είναι πως η προεκλογική περίοδος θυμίζει άλλες, προπολεμικές εποχές ως προς το επίπεδο της συζήτησης και σίγουρα είναι η χειρότερη της μεταπολίτευσης.

Η χώρα μοιάζει να είναι σε παρακμή, με ελάχιστες προωθητικές δυνάμεις, ενώ τα κοινωνικά κινήματα είναι είδος εν ανεπαρκεία. Και μετά Μαξίμου και κόμματα τρομάζουν, λέει, από την υψηλή αποχή που δείχνει ότι θα υπάρξει! Με το επίπεδο του πολιτικού διαλόγου και ...πολλοί θα πάνε!