Και αυτό γιατί εκτός των συνηθισμένων ευρωπαϊκών «αερολογιών» το ανακοινωθέν αναφέρει μια άκρως επικίνδυνη απόφαση-προτροπή προς της ηγεσίες των χωρών μελών της Ευρωζώνης να μην λαμβάνουν ουσιαστικά και μακροχρόνια μέτρα στήριξης για τους πολίτες τους απέναντι στην επέλαση της ακρίβειας.
«Τα δημοσιονομικά μέτρα ευρείας βάσης, όπως οι γενικές μειώσεις φόρων και ειδικών φόρων κατανάλωσης, είχαν ως στόχο να μετριάσουν τις επιπτώσεις της ταχείας αύξησης των τιμών της ενέργειας σε εθνικό επίπεδο, αλλά θα πρέπει να είναι προσωρινά και να προσαρμόζονται όλο και περισσότερο προς την κατεύθυνση της στόχευσης υπέρ των πλέον ευάλωτων», τονίζει το ανακοινωθέν.
Με απλά λόγια οι υπουργοί των χωρών της ζώνης του ευρώ θέλουν προσωρινά μέτρα στήριξης και βαδίζουν με το «βλέποντας και κάνοντας», αφήνοντας έρμαια στις πληθωριστικές πιέσεις τους πολίτες τους.
Για να μην αδικούμε πάντως τους υπουργούς Οικονομικών της Ευρωζώνης κάνουν λόγο και για την ανάγκη κινήτρων για την ενεργειακή μετάβαση, που χωρίς καμία αμφιβολία μελλοντικά μπορεί να αποτελέσει πανάκεια.
Μελλοντικά, όμως, γιατί να επιτευχθεί η αναγκαία παραγωγή ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές χρειάζονται αρκετά χρόνια και έως τότε οι κοινωνίες στην Ευρώπη είναι βέβαιο ότι δεν θα μπορέσουν να αντέξουν την ενεργειακή ακρίβεια.
Επίσης, θετικό μπορεί να χαρακτηριστεί το σημείο του ανακοινωθέντος των υπ. Οικονομικών της ζώνης του ευρώ που προτρέπει τις εθνικές κυβερνήσεις ως αντιστάθμισμα από την μη λήψη μέτρων για των περιορισμό των τιμών της ενέργειας να προβούν σε μέτρα για την ενίσχυση του εισοδήματος των πολιτών.
Μια προτροπή, όμως, που δεν μπορεί να υλοποιηθεί ικανοποιητικά τουλάχιστον από όλες τις κυβερνήσεις των χωρών της Ευρωζώνης, με πρώτη και καλύτερη την ελληνική, εξαιτίας των γνωστών δημοσιονομικών προβλημάτων και περιορισμών.
Όσο και να αυξηθούν οι κατώτατες συντάξεις και ο κατώτατος μισθός στην Ελλάδα δεν επαρκούν για να καλύψουν την τεράστια άνοδο των τιμών της ενέργειας. Με 20-30 ευρώ αύξηση το μήνα -και αυτή από του χρόνου- το πρόβλημα των φουσκωμένων λογαριασμών στο ρεύμα και το φυσικό αέριο δεν λύνεται.
Αλλά ακόμη και αν η ελληνική κυβέρνηση, θέλει να παραμείνει πιστή στις προσταγές της Ε.Ε. και να λαμβάνει μέτρα για τις τιμές μόνο για τους λεγόμενους «ευάλωτους» και όχι για το σύνολο της κοινωνίας, τότε ας το πράξει όπως η Γαλλία.
Μια ενδεχόμενη κρατικοποίηση της ΔΕΗ -όπως στη Γαλλία της EDF- θα είχε ουσιαστικά αποτελέσματα. Μια κρατική ΔΕΗ θα μπορούσε να διαμορφώνει πολύ χαμηλά επιδοτούμενα τιμολόγια εν είδη κοινωνικών τιμολογίων όσο διαρκεί η έκρηξη των τιμών του ηλεκτρικού ρεύματος, ώστε τα ευάλωτα νοικοκυριά να μην πληρώνουν πρώτα τους φουσκωμένους λογαριασμούς και στη συνέχεια να περιμένουν μήνες για να πάρουν πίσω κάποια «ψίχουλα», απ’ αυτά που πλήρωσαν όπως συμβαίνει με το power pass.
Όλα γίνονται αρκεί να υπάρχει πολιτική βούληση.
